واسه خودمون ارزش قائل بشیم!

سلاملیکم

خوبید؟

امروز روزانه نمینویسم!میخوام راجع به خودمون و اهمیت دادن به خودمون بگم و بعدم راجع به ارتباط با همسر و فرزند.حالا اگه طولانی شد،میکنمش دوتا پست.پس بیاید جمع شید تا براتون بگم!

خب اول یه چیزهایی راجع به خودتون بگم.آها بذارید قبلش اینو بگم که من همه اینا رو اول به خودم میگم و بعد به شما.پس لطفا کسی به خودش نگیره!

مورد بعدیم اینکه اینا همه نتیجه تجربیات خودم و اطرافیانم و مطالعاتی که داشتمه و اگه دوس نداشتید ،میتونید نخونید و صفحه رو ببندید!

در مورد خودتون بگم که سعی کنید در همه حال و در همه جا خودتونو در اولویت قرار بدید.اولویت نه به نسبت در و همسایه و فک و فامیل!وقتی میگم اولویت یعنی نسبت به عزیزترینهاتون هم باید اولویت با خودتون باشه!کسی که خودشو دوس نداشته باشه و به خودش اهمیت نده،بی شک نمیتونه بقیه رو هم دوست داشته باشه!متاسفانه یه چیز غلطی وارد فرهنگ ما شده که هرکی خودشو کمتر ببینه و فروتن باشه و واسه رفاه بقیه خودشو از بین ببره،مقدس تر و بهتره!اصلا همچین چیزی نیست!شما همونقدر ارزش دارید که دیگران دارن.شما همونقدر خوبید که بقیه خوبن.پس نه خودتون رو کمتر از بقیه ببینید نه بیشتر.برابری!

حالا برسیم به خودمون....

بدن آدم مهمترین داراییشه که خدا بهش داده.پس ازین دارایی به بهترین نحو نگهداری کنید.من خودم این چند روزی که دندون درد داشتم،یا وقتهایی که سر درد میگیرم،حاضرم هرچی دارم رو بدم ولی دردم برطرف بشه!حتما شماهام همینطورید.پس به خودتون برسید.علاوه بر مسائل پزشکی و دندونپزشکی و چکاپ سالانه،به پوستتون خیلی زیاد برسید.تابستون و زمستون فرق نداره،حتما ضدآفتاب استفاده کنید.اگه پوستتون خشکه،از آبرسانهای خوب استفاده کنید.یه چیزی راجع به کرمها بگم که حتما از جنس خوبش استفاده کنید.چون مستقیم با پوستتون سر و کار داره و اگه کرم آشغال بزنید به پوستتون،داغونش میکنه و پولایی که واسه جبران این خرابی باید بپردازید خیلی بیشتر از قیمت یه کرم خوبه.ماسکهای طبیعی هم خوبه.هزینه ای هم نداره و وسایلشو اکثرا تو خونه هامون داریم.کرمهای آرایشی رو بذارید فقط و فقط واسه عروسیها و مهمونیهای رسمی که دعوتید و قراره یه آرایش سنگین رو صورتتون انجام بدید.من خودم اصلا کرم و پنکیک نمیزنم.وقتی پوستتون خوب باشه،نیازی با کرم یا پنکیک واسه پوشوندن نواقصش نیست و پوستتون هم دائم نفس میکشه و تر و تازه تر میشه!خلاصه که بدونید پوست خوب داشتن خیلی تو زیبایی بیشتر اثر داره تا آرایش زیاد.چون چیزیه که هم به سلامتیتون مربوطه هم زیبایی.

به ظاهرتونم برسید.همیشه آراسته باشید.حالا اگه اهل آرایش زیاد نیستید،یه آرایش لایت داشته باشید.آرایشتون رو متناسب با چهره و لباس و مکانی که میرید انتخاب کنید.کاری نداشته باشید چه مدل آرایش و مدل مویی مده،شما ببینید چی بهتون میاد.اگه موهاتونو بلوند میکنید حتما باید آرایش زیاد داشته باشید،وگرنه چهره تون به زردی میزنه!رژهای قرمز مناسب برای این موهاست.ابروهای کوتاه و کلفت،موهای جلوی کوتاه،رنگ موی تیره،اینا باعث میشه سنتون کمتر به نظر بیاد.همیشه یه مدل آرایش و یه مدل مو نداشته باشید و مدام تغییر بدید.اینجوری همیشه واسه خودتون و اطرافیانتون جذاب خواهید بود.

اگه چشمهای ریز با پشت پلک کوتاه دارید،اصلا خط چشم کلفت نکشید چون باعث میشه چشماتون تورفته تر به نظر بیاد.در این حالت با یه مداد روشن مثلا شیری یا کرم،پشت پلکتون خط بکشید و یه خط چشم خیلی نازک بکشید،یا اصلا نکشید و فقط ریمل بزنید.خط چشم زیر چشم باعث میشه چشمها درشت تر به نظر بیاد.اگه میخواید زیر چشمهاتون رو یه خط کلفت و تیره و یکدست داشته باشه،اول روی خط مژه تون رو خط بکشید،بعد زیرش رو یه خط کامل بکشید و بعدم با دقت فاصله بینشون رو سیاه کنید.اگه خط چشمتون براقه،تا خشک نشده،با برس سایه،روی خط چشمتون رو بکشید تا ازون حالت براق دربیاد و مات بشه!

رژ گونه تون رو حتما متناسب با آرایش و چهره تون بزنید.اگه صورت استخونی دارید،رژ گونه تون رو به حالت افقی از خط گونه تا نرمه گوش بکشید و اگه صورت تپل مپل دارید،از خط خنده تا استخون ابروتون به حالت مایل بکشید.این چیزای کوچولو باعث میشه آرایشتون قشنگ و هماهنگ با چهره تون باشه.

مورد بعدی در مورد آرایش اینه که نباید کل صورت آرایش زیاد داشته باشه.یعنی شما باید رو یه قسمت صورت بیشتر از بقیه مانور بدید.مثلا اگه آرایش چشمتون زیاده،حتما باید آرایش لبتون لایت تر باشه.یا اگه رو آرایش لب دارید مانور میدید و از خط لب و رژ خیلی برجسته استفاده میکنید،آرایش چشمتون خیلی ملایم باشه.خلاصه که جز در موارد خاص و جز برای صورتهای خاص،معمولا آرایش زیاد واسه همه قسمتهای صورت،زیبایی خوبی به چهره نمیده!واسه انتخاب رنگ رژ و سایه چشم هم حتما به رنگ پوست و چشمتون توجه کنید.مثلا سایه چشم سبز و رژ نارنجی به پوستهایی که سبزه هستن نمیان.

به اندامتون برسید و خوب لباس بپوشید.حتی اگه اضافه وزن دارید،میتونید لباسهای متناسب بپوشید.به بهونه چاقی،لباسهای گل گشاد و شل و ول نپوشید.انتخاب لباس خیلی تو متفاوت به نظر رسیدن اندامتون اثر داره.اگه مانتو زیر زانو میپوشید،شلوار گشاد نپوشید و شلوارتون رو راسته انتخاب کنید.همیشه به رنگ لباسهاتون توجه داشته باشید.میتونید لباسهای رنگ و وارنگ بپوشید بدون اینکه خز به نظر بیاید.فقط باید رنگهاشونو باهم هماهنگ کنید.میتونید کیف رو با کفش و شلوار رو با شالتون ست کنید.ست به معنی کاملا یکرنگ نیست.هیچوقت کاملا شال و مانتوتون رو کاملا یکرنگ انتخاب نکنید.اگه مانتو و شلوارتون یکرنگ و ساده است،یه کیف شیک و با رنگ کاملا متفاوت،میتونه خیلی زیاد به خوش پوشی شما کمک کنه!کفشتون رو همیشه از جنس خوب و ظاهر زیبا انتخاب کنید.واسه کفش بدون عذاب وجدان،پول زیاد پرداخت کنید.چون هم پا عضو خیلی مهمیه که باید تو کفش راحت باشه،هم اینکه انتخاب کفش خوب،ارتباط با شخصیت هر آدم داره.میگن اگه میخوای بدونی طرفت آدم حسابیه یا نه،به کفشهاش نگاه کن!

لباس و آرایشتون رو متناسب با جایی که میرید و ازش استفاده میکنید،انتخاب کنید.همیشه آرایش زیاد داشتن نشونه شیک بودن نیس.

من خودم اهل آرایشم.ولی اهل تنوع هم هستم و هم اینکه خیلی کم پیش میاد چند روز پشت سرهم یه مدل آرایش داشته باشم.مفهموم آراستگی خیلی وسیعه که آرایش چهره یه بخش کوچکشه!

توی خونه همیشه خوب لباس بپوشید و آرایشهای خوشگل داشته باشید.نذارید همسرای بیچاره تون فقط وقتی باهم بیرون میرید،شما رو خوشگل و خوش پوش و خوشبو ببینن.بذارید همیشه شما رو اینطور ببینن.

اصلا اصلا اصلا لباسهای پاره و سوراخ نپوشید!این واقعا توهین به خودتونه!لباسهای پاره و ظرف و ظروف شکسته و ترک خورده رو بندازید بره.مخصوصا الان که نزدیک عیده!

لباسهای خونگی رو زیاد گرون نخرید تا بتونید زود به زود عوضشون کنید.هرماه واسه خودتون یکی دو دست لباس خونگی خوشگل با رنگای شاد بخرید و بپوشید.نگید شوهرم بداخلاق و بی توجهه و براش مهم نیس!خب مهم نباشه!به درک!واسه خودتون بپوشید.اصلا از اولش به این نیت خوشگل تو خونه بگردید که میخواید خودتون حالتون خوب باشه!اگه به خاطر خودتوت اینکارو بکنید،دیگه توجه کردن یا نکردن همسرتون اینقدر زیاد روتون اثر نمیذاره.ضمن اینکه مردی که میبینه همسرش اینقدر به خودش اهمیت میده،ناخودآگاه ارزش و اهمیت بیشتری هم براش قائل میشه!

تو ظرفهای خوشگل غذاتونو سرو کنید.کی گفته مهمونی که سالی،ماهی یه بار میخواد بیاد خونه تون،از شما و همسر و بچه تون مهمتره؟تو قشنگترین ظرفهایی که دارید غذا بخورید.نمیگم حالا حتما هر روز با گوجه و خیار رو سالادتون گل درس کنید و تزئینهای آنچنانی بکنید،ولی غذا رو حتما تو ظرف خوب بکشید و میزتون رو کامل بچینید و یکی دوتا دورچینم غذاتون داشته باشه!

به هر کاری اگه به دید اجبار نگاه کنید،براتون سخت و ناراحت کننده میشه انجامش.اگه تصمیم گرفتید کارای خونه تون رو بکنید،نگید من دارم کلفتی شوهر و بچه ام رو میکنم!این حرف فقط توهین به خودتونه و تکرارش باعث میشه تو ذهن اعضای خانواده،به مرور در حد همون کلفت و خدمتکار پایین بیاید!من خودم سالها شاغل بودم.از وقتی مدرسه رفتم تا فارغ التحصیل شدم و هفت هشت سالی که دانشگاه رفتم اصلا تو خونه نبودم.تازه لابه لای درس و کارم،هر کلاسی که دوس داشتمم میرفتم.دوره های کامل کامپیوتر رو گذروندم.دوره های کامل و حرفه ای گرافیک رو گذروندم.تو رشته های ریاضی و حسابداری که بهشون علاقه داشتم،مدرک دانشگاهی گرفتم،دوره های آرایشگری رو گذروندم،چندسال دوره های زبان رو گذروندم،به طور حرفه ای والیبال میکردم،خیلی کارای ریز و درشت دیگه که کنار کارم انجام میدادم.یعنی من از پنج شیش صبح که از خونه میومدم بیرون،کمتر روزی بود که زودتر از یازده خونه باشم!

الان دو سه ساله که با فکر و تصمیم خودم خواستم که کار بیرون رو انجام ندم و برای بچه ام وقت بیشتری بذارم.چون به نظرم پرورش و تعلیم و تربیت فرزند یه کار تمام وقت و پرمسوولیته که من به عنوان مادر میخوام به طور احسن انجامش بدم.مهم نیس اگه به اجتماعی نبودن و خونه داری و قورمه سبزی پختن،ازم یاد کنن و اسم ببرن.من اونقدری که باید تو اجتماع بودم و هستم و الان ترجیحم اینه که اینطوری زندگی کنم.پس انتخاب خودمه و دوستش دارم.وقتی دوستش دارم،دیگه گردگیری و تمیزکاری خونه و غذا پختن برام سخت و تحقیرآمیز نیست.برعکس.همه تون میدونید که من با عشق غذا درس میکنم و عشق میکنم وقتی پسر و همسرم از غذا لذت میبرن.شمام به کار کردنتون توی خونه به نشونه یه ضعف نسبت به زنان شاغل نگاه نکنید،به چشم یه کار و زندگی متفاوت نگاه کنید.هرکسی باید اونجوری که دوست داره و فکر میکنه براش بهتره زندگی کنه!اگه کل خانواده و فامیلتون میگن که زن خوب زنیه که تو خونه است و خونه داره،ولی شما همچین فکری ندارید،پس گوشاتونو ببندید و به حرف هیچکی گوش ندید و سریع دنبال یه کار خوب بیرون از خونه واسه خودتون باشید.هیچوقت نمیشه واسه دو نفر آدم یه نسخه پیچید.هرکسی زندگی منحصر به فرد خودشو داره و شخصیت خاص خودشو.پس نوع زندگیشو باید بر اساس علائق و روحیات خودش انتخاب کنه و بس!نه زنهای شاغل زندگی بهتری دارن نسبت به خونه دارها،نه برعکس.کسی زندگی بهتر و دلچسب تری داره که خودش انتخابش کرده باشه.

همه اینا رو گفتم که بگم به خودتون اهمیت بدید و واسه خودتون ارزش قائل بشید.نظر اطرافیان کمترین تاثیر رو روی زندگی ما داره،پس واسه خوشایند کسی راه و روش زندگیتون رو عوض نکنید و همیشه اونجوری زندگی کنید که دوس دارید و فکر میکنید لیاقتش رو دارید.شوهر بداخلاق و قدر نشناسی دارید؟فکر میکنه شما زن بی عرضه و بی لیاقتی هستید؟قبول دارم که سخته با همچین مردی تعامل داشتن.ولی به خودتون بگید من واسه خوشایند همچین مردی قرار نیس کاری کنم!من لباس خوب میپوشم و به خودم میرسم چون لیاقتش رو دارم.من غذاهای خوب درس میکنم و خوشگل سروشون میکنم چون ارزششو دارم.

همیشه واسه خودتون پول داشته باشید.چه شاغلید چه خونه دار،حتما یه پس اندازه هرچند کوچیک واسه خودتون داشته باشید.شوهر آدم درسته همسر و هم بستر آدمه،ولی خوده آدم نیست و این اصطلاح ما یک روحیم در دو بدن،کاملا اشتباهه.تمام روانشناسهای بزرگ اعتقاد دارن حتما باید یه مرز و حریم خصوصی هر کدوم از زوجین واسه خودشون داشته باشن.معلومه که دروغ گفتن بزرگترین دشمن زندگی مشترکه،ولی داشتن یه پس انداز کوچولو که فقط واسه خودمونه هیچ آسیبی نمیزنه و بدون عذاب وجدان داشته باشید و نمیخواد برید صاف و پوس کنده بهش بگید.این نه دروغه نه چیز دیگه.این پس انداز کوچولو واسه روز مباداتونه.چون هر زنی باید توانایی رسیدگی به خودشو تو مواقع بحرانی و ضروری داشته باشه.این پس اندازهای کوچولوتون رو کم کم زیاد کنید و بعد باهاش سرمایه گذاری کنید.اگه به طور مداوم و مستمر پول تو حسابتون بریزید درسته به آهستگی،ولی در آینده حتما سرمایه خوبی براتون خواهد بود.اگه شاغلید،نذارید همسرتون از کل درآمدتون خبر داشته باشه و کل پولتون رو دراختیارش قرار ندید.درسته شما کار میکنید،ولی قرار نیست خرج خونه کلش به گردن شما باشه.معلومه که میتونید با تصمیم دوتاییتون به زندگی و خرجهاش کمک کنید،ولی از اول این تفکر رو به همسرتون بدید که اگه کمک مالی میکتید و بخشهایی از خرج زندگیتون رو میدید،این لطف شماست نه وظیفه تون.بذارید شوهرتون مسوولیت زندگی رو داشته باشه.مردها خیلی زود و نامحسوس از زیر مسوولیتهای زندگی شونه خالی میکنن و میندازن گردن همسرشون.کافیه چهاربار شما آشغالها رو ببرید دم در،اونوقته که براشون محرز میشه که این جزو وظایف شماست.میددنید که منظورم این نیست که شما تو زندگی وظیفه ای ندارید و باید بخورید و بخوابید.منظورم معلوم بودن وظیفه هرکسی تو خونه است و اینکه زن از نظر مالی کمترین مسوولیت رو تو خونه داره.

اگر هم خونه دارید،حتما پولی مشخص رو از همسرتون بخواید که به عنوان هزینه شخصیتون هر ماه بریزه به کارتتون.بعد خوده شما از رو اون پول مبلغیش رو تو یه حساب جداگونه که فقط خودتون ازش خبر دارید،پس انداز کنید و بهش دست نزنید.مدیریت مالی داشته باشید تا همیشه خیالتون ازین بابت راحت باشه.

فکر میکنم پستم خیلی طولانی بشه اگه بخوام بقیه مطالبم بنویسم.خیلی حرفها داشتم که بگم،ولی خب اگه بخوام همه رو بگم میشه یه کتاب!منم که پر حررررررف!!

حالا فعلا اینا چیزایی بود که در مورد رسیدگی به خودمون به ذهنم رسید و براتون نوشتم.یه پستم میذارم در مورد ارتباط با همسر و فرزند!

مواظب خودتون باشید و شمام اگه نکته ای به ذهنتون رسید بگید تا همه مون یاد بگیریم.

امیدوارم جمعه خوبی داشته باشید.

بای