انتقاد و توهین

سلااااااااام به روی ماه دوستای عزیزم!خوبید؟چه میکنید با این هوای معرکه وسط تابستون؟!من که دارم عشق میکنم!آخه من بیزارم از گرما....حاضرم تمام سال زمستون باشه ولی یه روز گرم نشه.از تابستون فقط بلندی روزهاشو دوس دارم و میوه های خوشمزه شو!!!!

فعلأ که امسال خدا بهمون حال داده و چند روزی گرما رو متوقف کرده!پس شکر....

من امشب میخوام راجع به موضوع انتقاد حرف بزنم.البته قبلش یه مسأله ای رو بگم که اصلأ همین موضوع باعث شد من این پست رو بذارم.

یه سری از دوستان واسم پیغام میذارن ,یه سری دیگه هم کامنت میذارن و ازم میخوان خصوصی بمونه.یه سری هم که عمومی میذارن و همه شونم تأیید میشن و جوابشونم میدم.ولی دو مورد اول که خصوصی میذارن,یه سری هستن که مشکلات روانی دارن و مزخرفاتی میگن که اصلأ لایق این نیستن که من بخوام راجع بهشون حرف بزنم,ایشالله خدا شفاشون بده!

ولی یه سری هم دوستایی هستن که یه چیزهایی میگن و جواب میخوان و ازون طرفم میگن که کامنتمون خصوصی باشه لطفأ!!!خب عزیزای من,شما که آدرسی نمیذارید و کامنتتونم نمیخواید عمومی بشه,من کجا جوابتون رو بدم؟!

حالا اینجا چون در مورد پست قبل چند نفر تو خصوصیا,همچین چیزی رو کم و بیش مطرح کرده بودن,توضیح میدم.

چند نفری از دوستان که احتمالأ شمالی هستن,ناراحت بودن و گفته بودن که تو پست قبل من خواستم شمالی بودن خودم رو بپوشونم و خودم رو نسبت بدم به تهرانیها!!!!گفته بودن خواستی پز تهرانی بودن بدی!!!!!

اول از همه من میخوام بدونم,مگه تهرانی بودن پز دادن داره!!؟؟مگه شمالی بودن,کرد بودن,لر بودن,ترک بودن......مایه شرمساریه؟'!

خب من اگه دوس نداشتم یا خجالت میکشیدم که کسی بدونه اهل کجام,خب اصلأ چرا باید میگفتم؟!شماها که منو نمیشناسید,میتونستم نگم که اصالتأ مازندرانی هستم!!!!!

واقعأ دلیل اینهمه سختگیری و منفی دیدن رو نمیفهمم!چرا ما تو هرچی دنبال نقاط ضعفش میگردیم تا سریع اونو به صاحبش انتقال بدیم تا خدای نکرده,فکر نکنه ما کم هوشیم و متوجه خطاش نشدیم!!!!!

دوستای گلم,من اگه گفتم اصالتأ مازندرانی هستم ولی خودم تهران به دنیا اومدم و بزرگ شدم,فقط واسه این بود که داشتم بهتون میگفتم منم مثل بقیه کسایی که شمالی نیستن,با دیدن بارون ذوق زده میشم!آخه آدم وقتی جایی مدت زیادی بمونه به همه چیز اونجا خو میگیره و براش عادی میشه.مثلأ مامان اینای من که چند ساله شمال زندگی میکنن,این بارونها براشون عادیه و تازه وقتی بارون میباره شاکیم میشن!ولی منی که سالی چند بار محدود میرم شمال,برام این آب و هوا جذابیت داره!من فقط داشتم حالم رو براتون توضیح میدادم و حتی لحظه ای به ذهنم خطور نکرده بود که شمالی بودن یا تهرانی بودن رو به رخ بکشم یا قایمش کنم!!!!!

یکی دیگه از دوستانم برام پیغام گذاشته بودن و به قول خودشون مچ منو گرفته بودن!با این مضمون که ؛آدم دروغگو کم حافظه است!!!

حالا دروغگویی و کم حافظه گی من چی بوده؟!ایشون گفته بودن که شما تو پستتون گفتید که از تهران نقل مکان کردید به بابل,ولی در جواب کامنت یکی از دوستان که پرسیده بود کجای شمال هستید,گفته بودید,ساری!حالا این دوست نکته سنج من,به نظر خودش مچ من دروغگو رو گرفته!!!

اول من یه سؤال دارم از این آقا.اونم اینکه,این که خانواده من ساری باشن یا بابل چه فرقی به حال من و وبلاگم و خواننده هام میکنه که من بخوام بخاطرش دروغ بگم؟!نمیخوام بحث کنم,اول این مسأله رو میگم و بعد یه حرف کلی دارم.

من همونجوری که گفتم,بابام از قبل از ازدواج و همچنان بعد از ازدواجش تهران زندگی میکرد و طبیعتأ من و خواهر و برادرام همینجا به دنیا اومدیم و بزرگ شدیم.تا چند سال پیش که به خاطر موقعیت کاری بابام,بابل خونه گرفتن و قرار شد بریم اونجا.ولی من و خواهرم چون راضی به رفتن نبودیم,تهران موندیم.یک سالی رو اینجوری بودیم,ولی چون من و خواهرم اصلأ آبمون تو یه جو نمیره,پا شدم جول و پلاسمو جمع کردم و رفتم شمال.چند ماه بعد از رفتن من,چون مامانم اونجا رو دوس نداشت,اومدیم ساری.و من چند ماه بعدش نامزد کردم و بعدشم عروسی کردم.خانواده ام همچنان اونجان.البته خواهر و برادرم تهرانن.خود من حدودأ دو سال اونجا بودم که چند ماهش رو بابل بودیم,بعدشم اومدیم ساری!حالا این قضیه چرا باید اینقدر مهم باشه که فکر یه عده رو مشغول کنه,من نمیفهمم!در هرصورت امیدوارم تونسته باشم خوب براتون بشکافم ماجرا رو!

مسأله ای که هست اینه که ما عادت کردیم که متهم کردن همدیگه!هرچی دلمون میخواد میگیم و آخرشم میگیم,من فقط نظرمو گفتم!!!!و اگه طرف قبول نکنه و یا پاراحت بشه,میگیم عجب آدم انتقاد ناپذیریه!!!

نمیدونم چی شده,ولی ماها خیلی سخت گیر شدیم.همه رو دروغگو,کلاهبردار,بدجنس,فریبکار میبینیم,مگه عکسش ثابت بشه!!!تو ریاضی یه بحثی بود به اسم برهان خلف.یعنی معکوس عمل میکردیم,از نفی یه مسأله,درستیش رو ثابت میکردیم.بحث وبلاگ من نیستا...کلأ تو همه چی اینجوری شدیم.تا به یکی برمیخوریم,بدترین فکرها رو راجع بهش میکنیم!مگه اینکه بهمون ثابت بشه که اینطوری نیست!من خودم با مثبت نگاه کردن مطلق مخالفم,ولی واقعأ ما به بهونه واقع بینی,داری ازون ور بوم میفتیم!همه چیو سیاه میبینیم!چقدر سخت راضی میشیم'!

باور کنیم که فرق هستش بین انتقاد و توهین!

نمیشه به بهونه اینکه داریم نظرمون رو میگیم,هرچی به ذهنمون میرسه رو بگیم,بدون اینکه فکر کنیم اون طرفی که داره اینا رو میخونه یا میشنوه چه حالی میشه!چقدر راحت توهین میکنیم!

انتقاد کردن اصول داره,روش داره,قایده داره....دلیل داره..

فحش دادن و توهین کردن که تو فلانی و بیساری,کجاش انتقاده؟!

یکی برام پیغام گذاشته که شما خانم لوس و از خود راضی و افاده ای هستی که چون زندگی راحت و مرفهی داشتی,الان داری شوهر بدبختتو تحت فشار میذاری!تازه اینقدر بی تعصبی که عارت میاد بگی شمالی هستی!!!!آخرشم نوشته,امیدوارم از حرفام ناراحت نشده باشی و انتقاد پذیر باشی,چون من فقط,نظرم رو گفتم!!!

من الان راجع به خودم و وبلاگم و ناراحت شدن یا نشدنم حرف نمیزنم,میخوام بگم,انتقاد کردن خیلی فرق داره با این حرفهایی که ماها به همدیگه میزنیم و به قول خودمون فقط نظرمون رو میگیم!

اتفاقأ من خودم نظراتی که رو پستام گذاشته میشه,خیلی برام مهمه.واسه همینم همیشه اصرار دارم که خاموش نخونید و نظرتون رو بگید بهم.نمینویسم که همه بیان و ازم تعریف کنن و قربون صدقه ام برن.کامنتهایی که میگیرم برام ارزش داره.همونقدری که دوستایی که بهم لطف دارن و دلداریم میدن تو ناراحتیها و کنارمن تو خوشیها,برام مهمن,اونایی که مخالفت میکنن و انتقاد میکنن و بحث میکنن هم خیلی مهمن برام.چه بسا تو این بحثها و مخالفتها,آدم به این نتیجه میرسه که حرفش یا کارش اشتباه بوده و خودشو اصلاح میکنه.پس من مخالف,انتقاد و نظر مخالف به هیچ وجه نیستم,فقط حرفم اینه که انتقاد و توهین دو مقوله جدا هستن!به بهونه انتقاد,به همدیگه توهین نکنیم!

یه کم فکر کنیم....دل شکستن تو ثانیه ای امکان پذیره,ولی شاید سالها طول بکشه تا اون دل شکسته ترمیم بشه!

به حرفهایی که میزنیم فکر کنیم.خیلی از شماها که اینجا رو میخونید از من کوچیکترید,خیلیهام بزرگیترید.نصیحت نمیکنم,خودمم با شماها جمع میبندم که حواسم باشه به حرفهایی که میزنم!

من از حرفا و خصوصیهای شما دلم نشکست,ناراحت شدم,ولی غصه نخوردم.فقط به فکر فرو رفتم که ماها داریم چیکار میکنیم؟چرا همیشه و همه جا شمشیرامون از رو بسته است؟

چقدر سخت شده مهربون بودن...

چقدر کمیابه محبت بی توقع...

هیچ ادعایی ندارم که بیشتر از شما میفهمم یا از شما بهترم,فقط چیزی که به ذهنم رسید رو گفتم تا تلنگری باشه واسه همه مون.

اینقدر سخت نگیریم....

یه کم مهربونتر,منطقی تر,مثبت تر.....