ولنتاین زودرس و یه شب نشینی فوق العاده

سلاملیکم خوشگل موشگلا!

به به قالب نو مبارک باشه!البته شما که منو میخونید بیشتر میبینیدش تا خوده من!پس مبارکتون باشه!امیدوارم خوشتون اومده باشه!دیگه دیدم نزدیک ولنتاینه،گفتم قالب جینگیل مینگیلی و خرسی و شاد بذارم تا حالشو ببرید!:چشمک:

خب خوبید؟خوش میگذره؟الهی که خوب باشید و همین الان که دارید اینجا رو میخونید،لبخند رو لبتون باشه!

خب بریم سراغ تعریفی جات.

تا یکشنبه رو براتون گفتم،از دوشنبه و سه شنبه هم صرف نظر میکنم،چون همه اش مریضی و ناراحتی بودش!نمیدونم چرا اون دو روز اینقدر حالم بد بود!نمیخوام بازم این پستم بشه ذکر مصیبت،فقط اینقدری رو بهتون بگم که دوشنبه شب اینقدر حالم بد بود که نشستم پیش شوهری وصیت کردم!!!!حالا نه بحث مال و اموالا!چون چیزی ندارم که بخوام راجع بهشون وصیت کنم!راجع به خودمون و زندگی بعد از من و از همه مهمتر ساشا بهش سفارش کردم و ازش راجع به همه اونا قول گرفتم!!!دیگه شوهری هرکاری کرد بریم دکتر،قبول نکردم.چون حالم اینقدر بد بود و سرگیجه داشتم که اصلٲ نمیتونستم از جام بلند بشم!خلاصه تا نصفه شب نشستیم و واسه اولین بار دیدم شوهری چقدر زیاد ناراحته!خیلی گریه کرد!اصلٲ اشکش بند نمیومد.تا حالا تو این چندسالی که باهمیم،هیچوقت با این حال؛ندیده بودمش.خیلی حرف زدیم!جزئیاتشو نمیگم،فقط کلیاتش این بود که فهمیدم علیرغم همه اختلافات و تفاوتها،چقدر همدیگه رو دوس داریم.واقعٲ تا حالا نمیدونستم اینقدر زیاد همدیگه رو دوس داریم و قلبامون به عشق؛هم میتپه!

حالا نه اینکه فکر کنید الان مثل دوتا مرغ عشق فقط قربون صدقه هم میریم و حرفهای عاشقونه به هم میزنیما!اتفاقٲ همچنان کل کلامون و گیر دادنامون و بحثامون سر جاشه،ولی خب اون شب شاید واسه اولین بار،تمام احساسات شوهری رو بدون هیچ پوشش و هاله ای دیدم و هرچی تو قلبش بود رو انگار به وضوح میدیدم و این خیلی آرومم کرد!خداروشکر....

فرداشم حالم بد بود و شوهری نرفت سرکار.ولی؛خب به وخامت شب قبل نبودم.خودم که حالم خوب نبود،ولی شوهری رفت پیش دکترم و باهاش صحبت کرد و گفتش احتمالش زیاده که اثر داروها باشه.اگه فقط یکی دو روز اول باشه،مشکلی؛نیست،ولی اگه بیشتر از دو سه روز ادامه پیدا کرد،داروها رو قطع کنید و زود بیارش پیش من.

ولی خداروشکر از چهارشنبه،حالم خیلی بهتر شد و اون علائم رو نداشتم.دو روز وحشتناک رو سپری کردم،ولی دوستشون داشتم.انگار یه؛حس عجیبی داشتم.به قول شوهری میگفت،ولنتاین ما است!اون دو روز غیر از آب هیچی نخوردم،تازه اونم بالا میاوردم.واسه ناهار شوهری و ساشا،ازبیرون غذا میگرفتیم و شام رو هم شوهری درست میکرد.

چهرشنبه ولی بهتر بودم و شوهری رفت سرکار.آخر ساله و کارشون تو شرکت خیلی زیاده.واسه همین نزدیک ظهر بهم زنگ زد و گفت احتمالٱ امشب باید شب بمونم.چون تا دوازده،یک شب کارم طول میکشه!گفتم اشکال نداره بمون.همیشه آخر سال،هفته ای یکی دو شب مجبورن بمونن تا کارا رو تحویل بدن.گفت،پس تو چی؟گفتم،خوبم نگران نباش.

البته تا ظهر هنوز بی حال بودم،ولی از بعدازظهر بهتر شدم.

یکی از دوستام که قزوینه و دوست صمیمیمه و مدام تو این هفته با من و شوهری در تماس بود و حالمو میپرسید،زنگ زد بهم و گفت ناراحتم که نرسیدم این هفته که مریض بودی،بیام پیشت!گفتم،این چه حرفیه!آخه خیلی سرش شلوغه.مدیر و عضو هیٱت مدیره یه شرکت خیلی بزرگ و معتبره و خیلی درگیره و سرش شلوغه!

گفتم خوبم،نگران نباش.گفتش فردا صبح تهران جلسه دارم.یکی از دفاتر شرکتشون نزدیک ماست و جلسه اونجا قرار بود تشکیل بشه!یهو گفت،بذار ببینم میتونم کارامو زود جمع و جور کنم و شب بیام پیشت و صبح ازونور برم جلسه!گفتم اتفاقٲ شوهری هم شب نمیاد خونه!گفت،باشه،بهت خبر میدم.

ظهر ساشا رو بردم مدرسه و غروبم آوردمش.حالم خوب بود،ولی احساس ضعف میکردم و توانشو نداشتم کاری بکنم.حتی ظرف غذای ناهار ساشا رو هم نشستم.خودمم که اصلٲ اشتها نداشتم و چیزی نخوردم.

شوهری هم چندبار زنگ زد و حالمو پرسید و گفتم شاید دوستم شب بیاد پیشم که خیلی خوشحال شد.

ساعت شیش و نیم دوستم زنگ زد که من تو راهم و دارم میام.گفتش یه وقت پا نشی شام درس کنی،بذار خودم اومدم یه چی درست میکنیم.گفتم،والله خودمم اصلٲ حسش رو ندارم.فقط پاشدم یه کم ریخت و پاشها رو جمع کردم که البته ساشا بیشترشو انجام داد طفلی.ظرفهای نشسته رو هم شستم.ساعت هشت دوستم اومد و کلی هم خوراکی واسه ساشا خریده بود.

دیگه نشستیم باهم به حرف زدن.بعدم پا شدیم واسه شام چیکن استرگانف و سوپ قارچ درست کردیم.شبم تا ساعت دو بیدار بودیم و حرف زدیم و حرف زدیم و حرف زدیم!!

خیلی خیلی خوش گذشت.تازه فهمید  چقدر دلم واسه دوستای قدیمم تنگ شده.چون از هم دوریم،زیاد همو نمیبینیم و ارتباطمون شده درحد تلگرام و چت و تلفن!بالاخره کسایی که آدم ده پونزده ساله باهاشون دوسته،خیلی خاطرات مشترک باهم دارن و حرفهای زیادی واسه زدن دارن.یه عالمه هم عکس گرفتیم و به یکی دیگه از دوستامونم تو ایمو زنگ زدیم و تصویری حرف زدیم و کلی مسخره بازی درآوردیم و خندیدیم!

قدر دوستیاتونو بدونید و راحت همدیگه رو آزار ندید و از دستشون ندید.چون واقعٲ دوست خوب نعمته!

دقت کردید،جدیدٲ چقدر رفیق باز شدم؟!یکی بیاد ترمزمو بکشه!:چشمک:

پنجشنبه ساعت هفت پا شدیم و صبحونه رو آماده کردم و دوستم خورد و رفت.منم یه کم دیگه رو تخت دراز کشیدم ولی خوابم نبرد.به شوهری زنگ زدم و براش از دیشب تعریف کردم و گفتش امروز غروب زودتر میام،بریم بیرون دور بزنیم.

بعدش پاشدم یه کم خونه رو مرتب کردم و گفتم بشینم تا وقت دارم دو سه تا خورشت درست کنم.من معمولٱ چند مدل خورشت درست میکنم و تو ظرفهای کوچیک میذارم فریزر و هر روز یکیشو گرم میکنم با برنج واسه ناهار ساشا.چون نمیشه که خورشت رو اونقدر کم و فقط واسه یه وعده ساشا درس کنم.

شوهری هم پریروز گفته بود خیلی وقته قورمه سبزی نخوردیم!

بنابراین،رفتم تو آشپزخونه و تا ساشا از خواب بیدار بشه،من قورمه و قیمه و خورشت بادمجونم رو بار گذاشته بودم و رو گاز داشتن میپختن!البته سیب زمینی و بادمجوناشون همون موقع که میخوایم بخوریم،سرخ میکنم.چون سرخ کردنیها تو فریزر خوب نمیشه و من دوست ندارم.

واسه ناهار ساشا میخواستم ببینم هرکدوم آماده شدنو بدم بخوره که گیر داده بود،من کوکو میخوام!میگفت،اصلٱ حواست هست،من چند ساله کوکو نخوردم؟!!جل الخالق!چند سال!!البته خیلی وقت بود درست نکرده بودم،ولی نهایتٲ چند هفته بود،نه چند سال!

دیگه یه کم کوکو سیب زمینی براش درس کردم و کته هم گذاشتم و بهش دادم خورد.چون پنجشنبه بود،مدرسه هم نداشت.

خودمم نشستم کتاب آنا کارنینا،از لئو تولستوی رو خوندم.البته کتابم قدیمیه و قبلٱ چندباری خوندمش.ولی نمیدونم چرا دلم خواست دوباره بخونمش.آخه از آخرین باری که خوندمش دو سه سالی میگذره.ساشا بعده ناهار کنار شومینه خوابید و منم رو مبل ولو شدم و کتابمو خوندم.بعدم ساعت سه و نیم بیدارش کردم و حاضر شدیم و بردمش آموزشگاه زبان.ساعت پنج کلاسشون تموم شد،شوهری هم رسید و باهم رفتیم بیرون و یه کم دور زدیم و خرید کردیم و برگشتیم خونه.خریدها رو جا به جا کردم و خورشتها رو هم جا به جا کردم.قورمه سبزی رو هم گذاشتم تو یخچال که فردا ناهار بخوریمش.

شب برنامه استیج رو دیدیم.آقا این ساشا عجیب حساسه رو خوشگلی و زشتی آدما!یعنی براش خیلی مهمه آدمها چه شکلین و از آدمهایی که به نظرش زشتن،خوشش نمیاد!!!البته خود منم خیلی به چهره آدمها اهمیت میدم.البته نه اینکه از آدمهایی که خوشگل نیستن،بدم بیادا!اصلٲ.ولی خب چهره آدمها برام مهمه  و بهش دقت میکنم!حالا نیس خودم خیلی خوشگلم!!!:پوزخند:

دیگه برنامه رو که میدیدیم هی میگفت این خوشگله و این زشته و ازین حرفها!شوهری هم میگفت،باباجون این مسابقه خوانندگیه و مهم اینه که صداشون قشنگ باشه!ولی میگفت،من نظرم با شما متفاقته!!!!آدما باید خوشگل باشن!

جالبیش اینه که یکی از شرکت کننده های خانم،تپل بودش و ساشا میگفت،ازش خوشم نمیاد،خیلی تپله!!گفتم،به نظرت منم تپلم؟گفت،وااااای نه!تو که مثل ماه میمونی!!!یعنی من مثل خری که بهش تیتاپ داده باشن ذوق کرده بودم و از خوشحالی تو پوست خودم نمیگنجیدم!!!اصلنم به نظرش تپل مپل نیستم انگار!هه هه هه...

خلاصه شب ساعت یک بود که رفتیم رو تخت و لالا....

دیگه نمیرسم واسه امروزم بگم و بمونه ایشالله با روزمره های شنبه،یکشنبه،باهم مینویسم.

ازتون بابت همه دلگرمی ها و حرفهای خوبتون ممنونم.

من اصولٲ آدم کینه ای نیستم و بدیهایی که در حقم میشه رو زود فراموش میکنم.مخصوصٲ اگه از طرف عزیزانم باشه.ولی بی انصافیها و تهمتهایی که بهم زده میشه رو اصلٱ نمیبخشم و فراموش نمیکنم!اینکه کسی بخواد بی دلیل منو متهم کنه و بهم اتهام تظاهر و ریاکاری رو بزنه رو هیچوقت نمیبخشم و قضاوت و تصمیم گیری رو میسپرم به خدا.چون مطمئنم اون بهترین قاضی و داوره و از همه بهتر میدونه هرکی چی تو دلشه و تقاص دل شکستن و آزار همدیگه چیه!

تا مطمئن نشدید،لطفٲ به کسی تهمت نزنید و یه لحظه به این فکر کنید که طرفتون ممکنه چقدر به خاطر این رفتار و برخوردتون اذیت بشه و دلش بشکنه.اونوقت شما میمونید و وجدانتون و جوابی که بالاخره یه روزی باید به خدا بدید .....

دوستتون دارم و واسه همه تون بهترینها رو از خدا میخوام.

الان که نصف روز جمعه گذشته.امیدوارم تا اینجاش بهتون خوش گذشته باشه و عصر جمعه خوبی هم در انتظارتون باشه.

همه تون رو به بزرگی و بخشش خدای مهربون مسپارم.

بووووووووس.....بای