تصمیمات جدید خودخواهانه!!!!!

سلام به روی ماه همگی.....

خوبید؟

کلا ازون فضای پست قبل بیاید بیرون.منم راجع بهش حرف نمیزنم،تا یادم بره!همه اون ناراحتیها و دلخوریها و استرسها به قوت خودش باقیه،ولی نمیخوام الان راجع بهشون حرف بزنم.

راستش حالم ازین پستهای اخیرم به هم میخوره!بس که پر از انرژی منفی هستش!

ایشالله که ازین به بعد بازم روزانه هامو مینویسم پر از انرژی!

البته الان فکر نمیکنم تعریفی جات زیاد داشته باشم،چون اکثرشو در حال دست و پنجه نرم کردن با این ویروس لعنتی بودم و اکثر ساعتها رو تو تخت گذروندم!

البته دیروز مدرسه ساشا جشن بود و گفته بودن،لباسای مهمونیشونو بپوشن و عکاسم میخواست بیاد و عکس بگیرن.همین یه کم هیجان ایجاد کرد.کلا از دیروز،خداروشکر بهترم. به جز گلو درد و سرفه هام!ولی اون حس کرختی خیلی بهتر شده!

دیروزم البته به خاطر عمل فردا،طبق دستو دکتر فقط سینه مرغ پخته و آب میوه میتونستم بخورم!

ظهر ناهار ساشا رو دادم و غذای بدمزه خودمم خوردم و موهای ساشا رو سه شوار کشیدم و لباسشو پوشیدم.الهی فداش بشم،خیلی ناز شد!حاضر شدم،بردمش مدرسه و بچه های کلاسشون همه تیپ زده بودن!خیلی باحال بود!چقدر دل بچه ها صافه.هرکدومشون که وارد کلاس میشدن،بقیه میگفتن،واااااااای چه خوشتیپ شدی!بعد از لباساش تعریف میکردن!حالا اینو مقایسه بکنید با دنیای مزخرف ما آدم بزرگها.مثلا تو یه مجلس یا عروسی،به محظ اینکه یکی خوش لباس تر و خوشگل تر وارد میشه،اول همه سعی میکنن نکته های منفی لباس یا قیافه اش رو پیدا کنن و واسه هم تعریف کنن!!بعدشم چقدر پیش میاد،اینطور صادقانه از هم تعریف کنیم؟

بگذریم.....

معلمشون گفتش که ساعت سه و نیم بریم مدرسه که عکاس اون موقع میاد و بعدش ببریمشون خونه.منم رفتم مدرسه،ولی خانم عکاس ساعت چهار اومد و عکسشونو انداخت.بعدم به ساشا گفتم دوس داری،بریم دور بزنیم؟گفت،بریم!

رفتیم یکی دوتا مغازه لباس فروشی و لباساشو دیدم.میخواستم واسه نی نی داداشم لباس بخرم که چیز خوبی پیدا نکردم.واسه خودمم لباس خونگی میخواستم که بازم چیز خوبی نبود!

دیگه دور زدیم و رفتیم سوپری واسه ساشا خوراکی خریدم و اومدیم خونه.

واسه شام سالاد الویه درست کردم.

با مامانم و زن داداشم و خواهرمم جدا جدا تلفنی حرف زدم.از اون هفته که مریض شدم،هر روز زنگ میزنن و حالم رو میپرسن.بابام که روزی سه چهار بار زنگ میزد!البته یکی دوبارشو به بهونه های مختلف جواب نمیدادم!میدونم که نگرانمه و از رو علاقه است که اینقدر حالمو میپرسه،ولی من واقعا اصلا حال نداشتم که روزی چندبار تلفنی حرف بزنم و حالمو توضیح بدم!

شبم شوهری زودتر اومد و شامشونو آوردن و خوردن و منم نگاشون میکردم!!!

بعدم شوهری زنگ زد به باباش و بازم راجع به پولش بحثشون شد!البته حالا خوبیش اینه که دیگه آشتی هستن و دعواشون نمیشه!بعد از تلفن عصبانی بود.دیگه زیاد باهاش حرف نزدم و فیلم دیدیم و خوابیدیم.

صبح ساعت نه بیدار شدم و به ساشا صبحونه دادم.امروز رسما قورباغه شدم!!باید تا شب بیست و دوتا لیوان آب و پودر ملین بخورم!!!غذام که نمیشه بخورم و باید آبمیوه بخورم!اووووووه،خدایا لطفا این یکی دو روز رو زودتر تمومش کن....

ناهار کباب تابه ای واسه ساشا درست کردم و نشستیم باهم نقاشی با آبرنگ کردیم و خیلیم حال داد!خیلی وقت بود با آبرنگ نقاشی نکرده بودم!بعدم ناهارشو دادم و بردمش مدرسه و اومدم.

الانم که نشستم و دارم براتون مینویسم.

خب بذارید از یه چیز دیگه هم بگم.این آخر سالی یه تصمیم جدید گرفتم.میخوام واسه هرکسی همون اندازه که اون برام وقت میذاره،منم براش وقت بذارم.در واقع میخوام رفتارم با هرکسی متناسب با رفتار اون با من باشه.چه تو دنیای مجازی چه تودنیای واقعی!

مثلا تو همین دنیای مجازی،بعضی از دوستان همیشه تو وبلاگای بقیه دوستان،کامنت میذارن،ولی شاید هر چند تا پست درمیون،به زحمت یه خط واسه من نظر میذارن!ببینید،اصلا هیچ اجباری تو کامنت گذاشتن نیستا،ولی خب وقتی یه سری دوستای وبلاگ نویس،واسه بقیه کامنت میذارن و اینجا نه،فقط یه دلیل داره.اونم اینکه با من و نوشته هام حال نمیکنن!ضمن اینکه بهشون احترام میذارم و اصلا هم ازشون ناراحت نمیشم،ولی در عین حال دیگه خودمو ملزم به کامنت گذاشتن براشون نمیدونم!اینجوری لازم نیست الکی پیش خودم رفتارشونو توجیه کنم!

آخه این یکی از خصلتهای منه.من تا اونجایی که بشه واسه کارای بعضٲ اشتباه آدمای دور وبرم،تو ذهنم دلیل تراشی میکنم و توجیهشون میکنم!یعنی کلا تا اونجایی که بشه تقصیرا رو میندازم گردن خودم و شرایط و زمین و زمان،تا طرفم رو تو فکر خودم مبری کنم!!ولی الان میخوام یه کم با چشمای بازتر زندگی کنم.در ادامه همون موضوعی که بهتون گفته بودم،محبت زیادی تو نظر بقیه،از آدم یه احمق میسازه!!

این یه مثال کوچیک بود.خواستم ملموس بهتون بگم،چه تصمیمی دارم.

حالا شما این مثال کوچیک رو تعمیم بدید به همه دنیا واقعی!

البته خیلی جاها،بسته به شرایط و حال و روز طرف مقابل آدم،واکنشها فرق میکنه و این طبیعیه.این چیزایی که بهتون گفتم،در شرایط عادیه.

امیدوارم که بتونم انجامش بدم.چون واقعا بعضی وقتاحس میکنم زیادی واسه بقیه انرژی میذارم!میخوام این انرژی رو صرف خودم و شوهرم و پسرم بکنم.از همه بیشترم،خودم!!!بذارید یه کمم خودخواه بشم!

تا این پست رو بنویسم،ده بار بلند شدم و رفتم آب و پودر خوردم!!دیگه دارم بالا میارم!

در مورد پست قبل،از همه تون ممنونم.حرفهاتون مثل همیشه عالی بود!شمیم عزیز،فندقی و دوستای دیگه که تجربه هاشونو باهام درمیون گذاشتین،خیلی خیلی ممنونم.

امیدوارم به آسونی بگذره.شاید به نظر بعضیاتون ترس و استرسم رو غلو میکنم و اصلا چیز مهمی نباشه!لی حقیقت اینه که من خیلی زیاد ترسوام و دلیل نمیبینم بخوام اینجا الکی خودمو قوی نشون بدم.این عکس،آزمایش،عمل،یا هرچیزی که اسمش هست،چه آسون باشه،چه سخت،منو میترسونه!هم از انجامش میترسم،هم از نتیجه اش!مشکلی که براش به دکتر مراجعه کردم و باعث شد این آزمایشو برام بنویسه،زیاد مهم نبود،ولی چیزی که باعث شده استرس جوابشو هم داشته باشم،اینه که من دوتا از عموهامو به خاطر سرطان دستگاه گوارش طی چند سال گذشته،از دست دادم.میدونم عوامل زیادی تو اینجور مریضیها دخیله و صرفا دلیل ارثی و وراثتی باعثش نمیشه،ولی خب این پیش زمینه ذهنی باعث شده که استرس داشته باشم.

به هرحال فردا هشت صبح نوبت دارم.شوهری مرخصی گرفته ببردم.زندایی شوهری و خواهرم زنگ زدن که ما باهات میایم،ولی شوهری گفتش،نه خودم میخوام باشم!خواهرم که خودش بچه داره و شرایطشو نداره،زندایی هم قبول نکردم.حالا قراره فردا صبح بریم ساشا رو بذاریم اونجا و خودمون دوتا بریم بیمارستان.

لطفا برام دعا کنید.....

پستهای منفی رو فراموش کنید.اینو بدونید که همیشه دوستتون دارم.اینجا و دوستیهاش برام خیلی جدی تر از اونیه که فکرشو بکنید.واقعا دوستتون دارم و برام عزیزید.

دوس دارم این چند روز باقیمانده هم زودتر تموم بشه و سال جدید رو شروع کنیم!

امیدوارم سالی خوب و کاملا متفاوت با امسال باشه.

خب من بازم برم آب بخورم و برم دبلیو سی!!!!

مواظب خودتون باشید.

اگه نرسیدم باز تو این هفته بنویسم،امیدوارم آخر هفته خوبی داشته باشید.

مواظب همدیگه باشید و نذارید کسی از بودن باهاتون اذیت بشه!خوبه که دیگران ازینکه کنار ما هستن احساس امنیت و آسایش بکنن!

حرف دیگه ای ندارم و به خدا میسپارمتون.