روزهای سخت و پر استرس

سلام به روی ماهتون...

خوبید؟عاقا چه زود روزا میگذره!قرار بود سه شنبه بنویسم،به این زودی شد جمعه!!!!

حالا براتون که تعریف بکنم میبینید چقدر شلوغ پلوغ بوده!البته سعی کردم تو اینستا باهاتون در ارتباط باشم.ممنونم ازتون که هم اینجا هم اینستا اینقدر با محبت و مهربون همراهم هستید.

خب فکر میکنم شنبه یا یکشنبه نوشته بودم،حالا از دوشنبه شروع میکنم که دیگه خیلی طولانی و خسته کننده نشه.

یکشنبه شب شوهری کلی باهام حرف زد و راضیم کرد که صبح باهاش نرم بیمارستان.گفتش اصلا معلوم نیس امروز دکتر بستریم کنه.فقط میخواد دستور بستری رو بده.ممکنه دستور بستری رو واسه سه شنبه یا حتی چهارشنبه بده.خلاصه قبول کردم بمونم.یه سری وسایل شخصیشم محض احتیاط جمع کردیم تا با خودش ببره.

صبح ساعت هشت بیدار شدیم،صبحونه خوردیم و بردمش تا ایستگاه تاکسی و خودم برگشتم خونه.ساشا بیدار شد و بهش صبحونه دادم و خودم ساعت نه و نیم رفتم باشگاه.گوشیمم پیشم بود که اگه شوهری زنگ زد جواب بدم.گردنمم بهتر شده بود.موقع تمرین اصلا حواسم به ورزش نبود و فکرم فقط پیش شوهری بود.البته به مربیمم گفته بودم و در جریان بود.واسه همین زیاد بهم گیر نمیداد.ولی بهم میگفت اگه تمرکزتو بذاری رو تمرینات،هم زمان زودتر برات میگذره،هم آرومتر میشی.ولی مگه میشد!!!

بالاخره ساعت ده و نیم شوهری زنگ زد و گفتش دکتر دستور بستریمو داد و الان باید بستری بشم!نمیتونم بگم چه حالی داشتم،ولی انگار زیر پام خالی شده بود.خودشم زیاد حالش خوب نبود.میدونستم که ته دلش دوس داشت الان پیشش بودم .خلاصه یه کم حرف زدیم و گفتش فعلا هیچ کاری نکن و نیا تا بهت خبر بدم.چون هنوز تخت خالی نشده تا بستری بشم.

بعداز باشگاه رفتم خونه و دوش گرفتم و به ساشا ناهار دادم و دراز کشیدم.ساعت سه شوهری زنگ زد که بستری شده،ولی گفتش نیا.چون گفتن اصلا همراه قبل از عمل قبول نمیکنن.مخصوصا خانمها رو تو بخش مردان به عنوان همراه قبول نمیکنن!خواهرمم زنگ زد و گفتش حتما بیا خونه ما که تنها نباشی.گفتم اتفاقا اصلا حالم خوب نیست و ترجیح میدم تنها باشم.هرچی اصرار کرد،قبول نکردم .واقعا حالم خوب نبود و نمیخواستم هیچ جا برم.میخواستم فقط تو خونه خودم تنها باشم.شوهرخواهرم غروب رفت پیش شوهری و یکی دو ساعت پیشش بود.بهم زنگ زد که نگران نباش،همه چی اوکیه.

دلم رانندگی میخواست....

من اینجور مواقع فقط باید درحال حرکت باشم.رانندگی اینجور مواقع خیلی آرومم میکنه.البته اینکه اینجور مواقع سریع میرم میتونه خطرناک باشه،ولی فوق العاده مسکن خوبیه برام.اون روزم به ساشا گفتم بیا بریم دور بزنیم که با اکراه اومد.اونم حوصله نداشت!البته جای خاصی نرفتیم و چون ساشا تو ماشین بود زیاد تند نمیرفتم.یه ساعتی چرخیدیم و بعدم بردمش پارک که زیاد بازی نکرد،بعدم برگشتیم خونه.سر راهمونم ساندویچ گرفتیم و اومدیم خونه خوردیم و زودم خوابیدیم.البته تا شب چندبار با شوهری هم حرف زدم.

سه شنبه صبح بعده صبحونه ساعت نه رفتم باشگاه تا یازده تمرین کردم.یه خانمه یه سری لباس میاره اونجا میفروشه که ازش یه دست لباس بچه واسه بچه خواهرم گرفتم.شالهای خیلی خوبی هم داشت.البته از یکیش خوشم اومد که خیلی خیلی جنسش خوب و لطیف بود و میداد شصت و هشت تومن.ولی فقط یه رنگ ازش داشت و منم اون رنگشو نمیخواستم.دوتا شال دیگه گرفتم،یکیشو میداد سی و پنج تومن اون یکی هم سی.اونام جنساشون خوب بود.من چون موهام خیلی نرمه،اصلا شال و روسری هایی که یه کم سر باشه،رو سرم وای نمیسته!ولی این دوتا خیلی خوب بودن .یکیشون آبی لاجوردی بود و یکی هم کرم.

خریدمشون و رفتم مدرسه ساشا پرونده و مدرکشو گرفتم و اومدم خونه.ناهار درس کردم و لباس واسه چند روز گرفتم و یه دوش سریع گرفتم و ناهار خوردیم و جمع و جور کردم و حرکت کردیم سمت خونه خواهرم.رفتم اونجا ساشا رو گذاشتم و رفتم بیمارستان.چون ساعت سه تا پنج ملاقات بود.

چندتا آبمیوه و کمپوت و بستنی و خوراکی هم خریدم و رفتم پیشش.گفته بودم دارم میام،اومده بود پایین منتظرم بود!اولش که تو لباس بیمارستان دیدمش بغضم گرفت،ولی به روم نیاوردم.پیشش بودم تا ساعت شیش.دیگه نذاشت بمونم و گفت برو فردا بیا .ساعت عمل فرداشون معلوم نبود.فقط گفته بودن صبحه.

اومدم خونه خواهرم.شوهرخواهرمم اومده بود.اونم شب رفت به شوهری سر زد و برگشت.شام ماکارونی خوردیم و آخر شبم تو تلگرام کلی با شوهری حرف زدیم و بعدم خوابیدیم.

چهارشنبه ساعت هفت شوهرخواهرم رفت بیمارستان.چون خواهرمم سرکار بود،نمیشد ساشا رو تا ظهر تنها بذارم.قرار بود دایی شوهری هم بره بیمارستان،ولی واسه یکی از آشناهاشون یه مشکلی پیش اومد که نشد بره.چندبارم زنگ زدن و معذرت خواهی کردن.

شوهرخواهرم تا یازده بیمارستان بود.بهم زنگ زد و گفتش ساعت هشت بردنش اتاق عمل و گفتن تا از ریکاوری بیارن،ساعت یک و نیم دو میشه.تو همون موقع ها اینجا باش،چون قبلش بیای فایده نداره،نمیذارن بری بالا.ولی من ساعت دوازده رفتم.

اینقدر هول بودم که بعداز اینکه ماشینو پارک کردم،سوییچو توش گذاشتمو درو قفل کردم!!!

یه پراید دیگه هم پشتم پارک کرد.آقاهه که فهمید سوییچمو تو ماشین جا گذاشتم،با سوییچ خودش در ماشینمو باز کرد!!!ماشالله به اینهمه امنیت بالا!تازه آقاهه میگفت،من یه بار سوییچنو جا گذاشتم،با کلید کمد خونه مون بازش کردم!!!جا داره واقعا از خودرو سازان وطنی بابت ساخت همچین ماشینهایی با این درصد بالای امنیتی تشکر ویژه بکنیم.خداقوت!!!!

خلاصه رفتم تو سالن و اسمش رو تو مانیتور دیدم که زده در حال عمل!نمیتونم توصیف کنم چقدر حالم بد بود.از استرس داشتم میمردم.حالا همه هم مدام بهم زنگ میزدن!آخرش به بابام گفتم من خودم عمل تموم شد بهتون خبر میدم،اینقدر بهم زنگ نزنید!!میخواستم برم تو حیاط و قدم بزنم تا وقت بگذره.ولی از پیش مانیتور تکون نمیخوردم و یه لحظه ازش چشم برنمیداشتم!

نمیتونم اون ساعتها رو براتون بگم.فقط اینقدری بگم که هر یک دقیقه یه سال میگذشت.زمان بدجوری کش اومده بود.داداش کوچیکه که تماس گرفت،واسه اولین بار از صبح،بغضم ترکید و گریه کردم!اونم همه اش میگفت،کاش ایران بودم.کاش الان کنارت بودم....

خلاصه عملش تا ساعت دو طول کشید و بعدش بردن ریکاوری.خیالم یه کم راحت شده بود.ولی تا از ریکاوری درش نمیاوردن خیالم کامل راحت نمیشد .ساعت سه اسمش رو از ریکاوری برداشتن،ولی تو انتقال به بخش قرار ندادن.یه کم صبر کردم،ولی دیدم،اسمش تو هیچ قسمتی نیس!!!قلبم داشت از جاش کنده میشد.رفتم اطلاعات و بهشون گفتم.گفت احتمالا اختلال تو سیستمه.شماره ریکاوری رو داد،گفت زنگ بزن بپرس.زنگ زدم و گفتش ریکاوریه.الان سیستمو درس میکنن!!!

بخشش طبقه پنجم بود.مانیتور و سالن انتظار همکف بودش.بهتون بگم،از سه و ربع تا چهار من حداقل ده بار از پله ها این پنج طبقه رو رفتم بالا ببینم آوردنش تو بخش یا نه و برگشتم پایین!!!!آسانسورا خیلی شلوغ بود و نمیتونستم منتظر بمونم. این سیستم کوفتی هم  درس نشده بود و منم نمیتونستم به حرفشون اعتماد کنم!!!اگه بگم بدترین لحظات عمرم بود،دروغ نگفتم.واقعا داشتم میمردم از استرس!

بالاخره ساعت چهار و ربع خواهرم زنگ زد که کجایی؟گفتم پایین پیش مانیتور!!گفت،ما اومدیم بخش شوهری.آوردنش اینجا!

نفهمیدم چطوری این طبقات رو رفتم بالا.خواهرم و شوهرش و ساشا بالا بودن و شوهری هم رو تختش بود.حالش خوب نبود.بی هوشی هنوز رد سرش بود و خیلیم درد داشت!دکتر گفته بود عملش سخت بوده!وقتی دیدمش صداش کردم،چشاشو که باز کرد،زدم زیر گریه!تمام بدنم میلرزید!استرس چندساعت پیش  داغونم کرده بود.نمیتونستم سرپا وایسم.شوهری هم همه اش میگفت خوبم به خدا.هیچکی نمیدونست من چی کشیده بودم تو اون یک ساعتی که اسم شوهری رو تو مانیتور ندیده بودم.بدترین فکرها رو کرده بودم .میگفتم حتما یه اتفاقی براش افتاده و نمیخوان بهم بگن!!!

پرستار اومد و فشارمو گرفت،گفت خیلی پایینه!میخواست سرم بزنه که نذاشتم.یه قرص داد و شوهر خواهرمم رفت برام آبمیوه شیرین گرفت و خوردم و یه کم دراز کشیدم بهتر شدم.

ساعت پنج خواهرم اینا رفتن،چون بچه ها همراهشون بودن و محیط بیمارستان براشون خوب نیس.من گفتم میمونم تا شب.شوهرخواهرمم گفت،منم شب میام پیشش 

شوهری تا شب مدام میخوابید و بیدار میشد.کاملا هوشیار نشده بود.سرگیجه و حالت تهوع شدیدم داشت.تشنه اش بود،پرستار گفتش یه کم آب بهش بده.آب که خورد بدتر شد.تا شب چندبار بالا آورد.دیگه ساعت نه و نیم گفتش تو برو.من بهترم.دیگه شبه و ترافیکم هست،دیر میرسی.من نگران میشم.با سرپرستار صحبت کردم و گفت نگران نباش خوبه.اینا عوارض بیهوشیه و رفع میشه.عملش خوب بوده.رفتم ماشینو گرفتم و رفتم خونه خواهرم.از خستگی هلاک بودم.شوهرخواهرمم رفت بیمارستان.منم یه چیزی خوردم و بی هوش شدم!!!

پنجشنبه صبح شوهرخواهرم و خواهرم خونه بودن.گفتش دیشب تا سه بیمارستان بودم.چندبار دیگه هم بالا آورد و بعدش بهتر شد و خوابید.واقعا شوهرخواهرم فرشته است.یه مرد با تمام ویژگیهای خوب و عالی!یعنی من فکر نمیکنم بهتر و کاملتر از این آدم،وجود داشته باشه!واقعا کامل و پرفکت!خداروهزار بار شکر که همچین کسی نصیب خواهرم شده.تو این چند روز جفتشون واقعا لطف کردن و کنارمون بودن.

با شوهری صحبت کردم و گفتش امروز بهترم و نگران نباش.گفت صبح استراحت کن و همون بعدازظهر بیا.چون دکترش گفته بود ممکنه شنبه ترخیصش کنه،گفتم برم خونه و خونه بمونم.ولی خواهرم اینا نذاشتن.شوهری هم گفت اونجوری تنهایی و من همه اش فکرم میمونه پیشت.همونجا بمون فعلا.

خواهرم اینا چون موقع امتحاناتشونه،نشستن سر درساشون.ساشا گفت عدس پلو میخوام!منم ناهار عدس پلو درس کردم.ناهارو خوردیم و جمع کردیم و من و ساشا رفتیم بیمارستان.

تا موقع ملاقات بشه،بستنی خریدیم و تو حیاط بیمارستان نشستیم خوردیم و بعدم رفتیم بالا پیش شوهری.خداروشکر حالش خوب بود.کلی عکس گرفتیم.بعدم داییش اینا اومدن و دیگه تا ساعت پنج بودن و حرف زدیم و بعدم چون خونه شون مهمون بود،رفتن و من و ساشا موندیم.

ساعت پنج و نیم دکترش اومد و ویزیتش کرد و گفت فردا ترخیصه!واقعا خوشحال شدیم.خداروشکر....

بعدم چون ساشا خسته شده بود اومدیم خونه خواهرم.البته میخواستم سر راه ببرمش پارک،ولی تو ماشین خوابید و نشد که ببرمش!!

رسیدیم و علیرغم اینکه خیالم راحت شده بود،خیلی خسته بودم.هم جسمی هم روحی!

با ساشا و نی نی خواهرم رفتیم تو تراس نشستیم.خواهرمم رفت بیرون خرید کنه و زودم برگشت.یه دفعه باد و بوران شروع شد و مام اومدیم تو.نی نی تو بغلم خوابید .بردم گذاشتمش تو تختش و خودمم رو زمین دراز کشیدم.انگار تمام انرژیم تو این چند روز تحلیل رفته بود!

خواهرم صدام کرد گفت بیا اینجا.گفتم خسته ام میخوام یه کم دراز بکشم.گفتش،بیا یه برنامه خوب داره تی وی میده!تو دلم کلی غر زدم و بلند شدم رفتم تو نشیمن و دیدم،ااااااااا کیک تولد و شمع و کادو!!!!دست و جیغ....

آخه من تولدم شنبه،پونزده خرداده.چون فردا گفته بودم بعداز ترخیص شوهری میریم خونه خودمون،برام زودتر تولد گرفته بودن و سوپرایزم کرده بودن!کلی حال داد.کادو ادوکلن گرفتم و یه عالمه هم عکس انداختیم و کیک خوردیم.یه تیکه هم برای شوهری گذاشتیم که شب شوهرخواهرم براش ببره.ازشون تشکر کردم واسه کار قشنگشون.شبم واسه شام رفتیم  عطاویچ و عطامستر خوردیم.البته ساشا بچه غول خورد که جایزه اش هم ازین چسبونکیاس که مثل تنیسه!!!همیشه بچه غول رو به خاطر جایزه اش انتخاب میکنه!واسه شوهری هم غذا گرفتیم و اومدیم خونه.شوهرخواهرم کیک و غذا رو گرفت و برد بیمارستان و مام نشستیم به حرف زدن.بعدم اینقدر خوابم میومد که نتونستم بشینم و رفتم خوابیدم.

جمعه ساعت نه بیدار شدم ولی با سر درد.سر صبحی،ناشتا دو سه تا قرص خوردم.دیشبشم نی نی بی قراری میکرد و نخوابید!بعداز صبحونه همه باهم رفتیم بیمارستان.خواهرمم اومد که اگه متخصص اطفال بود نی نی رو تشونش بده.چون از دیشب حال نداشت.

با شوهر خواهرم رفتیم بالا و شوهری رو حاضرش کردیم و مرخص شد.بعدم نی نی رو بردن پیش متخصص و نشونش دادن و گفتش چیزی نیس،یه کم گلوش خلط داره.ظاهرا میخواد سرما بخوره.دارو داد.دیگه از همون پارکینگ بیمارستان از هم خداحافظی کردیم و خیلیم ازشون تشکر کردیم و اومدیم خونه.سر راه تن ماهی خریدیم با نون و خیارشور.اومدیم خونه سریع ناهار خوردیم و هرکی یه ور ولو شد.تا ساعت پنج و نیم خوابیدیم.بعدش شوهری رفت حموم.من ولی هنوز کسل و بی حوصله بودم.واسه شام خوراک ماکارونی گذاشتم،ولی خودم نخوردم و خوابیدم.

خب دیگه خیلی طولانی شد.منم راستش هم خسته ام و هم خوابم میاد و نمیتونم بیشتر ازین بنویسم.اتفاقات امروز رو با روزهای بعدیش تو پست بعدی مینویسم.

ازتون به خاطر محبتهاتون و دعاها و انرژیهای مثبتتون ممنونم.

امروزم که تولدمه و ظاهرا باید روز من باشه!به هرحال تولدم مبارک....

امیدوارم هفته خوبی داشته باشید!

خیلی زیاد برام مهمید دوستان.خیلی بیشتر از اونی که فکرشو بکنید.

دوستتون دارم......

با کلی آرزوهای خوب......بای

آدرس اینستام؛

mahnazblog@