من مهنازم!

سلام

واسه پست قبل کامنت زیادی اومده ولی تاییدشون نمیکنم!البته دوتاشون همون اول اومده بود که جواب دادم.ولی امروز که دوباره سر زدم تا کامنتها رو جواب بدم،دیدم متاسفانه برخورد دوستان خوب نبوده!اکثرا هم خواسته بودن کامنتشون خصوصی بمونه.از اونجایی که اکثرا هم جزو دوستای خوبم هستن،راستشو بخواید دلخور شدم!نه از اینکه چرا خصوصی باشه،بلکه از اینکه چرا اینجوری باید قضاوت بشه؟اصلا چرا باید قضاوت کنیم؟

بنابراین هیچکدوم از کامنتها رو چه اونایی که لطف داشتن،چه اونایی که ایراد گرفتن،چه اونایی که نصیحت کردن،چه اونایی که نفرین کردن،خلاصه هیچکدوما رو تایید نمیکنم و خیال خودمو راحت میکنم!ولی در جواب اکثریت که راجع به یه موضوع صحبت کرده بودن و نصیحت کرده بودن و ایراد گرفته بودن،همینجا یه توضیحی میدم.امیدوارم اینو به عوض تایید نکردن کامنتهاتون ازم قبول کنید.

بچه ها من مهنازم.درسته؟من سحر،مینا ،شکوفه،مریم و و و نیستم که!من خودمم.تا جایی که یادم میادم هیچوقت تو هیچ قسمتی از حرفهامم نگفتم که من فرشته الهی هستم که خدا منو واسه راهنمایی شما فرستاده!تازه ازین کمترشم نگفتم.هیچوقت نگفتم همه کارهای من درسته!

ولی بارها گفتم و میگم که آدمها کارهایی رو که به نظرشون درسته یا حداقل تو اون شرایط بهتره رو انجام میدن.

منم تو شرایطی که پدرشوهرم یهویی تصمیم گرفت بیاد خونه ام،تصمیم گرفتم،بی احترامی نمیکنم و مثل مهمون ازش پذیرایی میکنم،ولی هییییییییچ حرف متفرقه ای باهاش نمیزنم و نزدم!و به نظرم بسیار کار خوبی کردم!

هروقت شماها با شوهر من ازدواج کردید و ساشا رو به دنیا اوردید و با خانواده شوهرم مراوده داشتید و سالها رو باهاشون گذروندید،اونوقت حق دارید بیاید اینجا فحش بدید و نصیحت کنید و از پدر شوهر مظلوم و بی دفاع من دفاع کنید و منو خانوادمو نفرین کنید.

بازم میگم من مهنازم.یه آدمی با خصوصیات اخلاقی منحصر به فرد،مثل همه آدما.من خلق و خوی خودمو دارم و اتفاقا خیلیم خودمو با این خصوصیات دوست دارم و به خودم افتخار میکنم.

من احترام بزرگترمو نگه میدارم،ولی به هیچ عنوان تو سری بخور و مظلوم و بی سر و زبون نبودم و نیستم و نمیخوامم باشم.اجازه بی احترامی به هیچکس نه بزرگتر نه کوچکتر رو نسبت به خودم نمیدم.

اگه بعضیا فقط تو وبلاگشون از خوبیاشون و بزرگواریاشون و گذشتهاشون و فداکاریاشون و کارای خیر تموم نشدنی شون مینویسن،به خودشون مربوطه.من ولی دارم خودمو مینویسم و روزهامو.من اینجا از خوبیهامم میگم از بدیهامم میگم.از خوشیهام میگم از ناراحتیهامم میگم.

مگه من دارم قصه تعریف میکنم که قراره قسمتهای بدشو سانسور کنم و فقط خوباشو تعریف کنم؟من دارم روزها و ساعتهای زندگیمو مینویسم و شماهام لطف میکنید و میخونید.اگه از آدمی با خلق و خوی من و طرزی که روزهامو میگذرونم خوشتون میاد و براتون جذابیت داره که خب دنبالم میکنید و منم بارها گفتم که به همراهیتون افتخار میکنم.ولی اگه از کسی مثل من خوشتون نمیاد یا فکر میکنید راه و روش زندگیم اشتباس،خب نخونید!!!دیگه از اینم راحت تر مگه داریم؟

من اگه میومدم مینوشتم وقتی پدرشوهرم اومد من همه گذشته رو فراموش کردم و مثل پروانه دورش گشتم،اینجا پر میشد از پیامهای تشویق و آفرین و به به و چه چه و منم میشدم عروس نمونه و فداکار!!!

ولی من هیچوقت اینکارو نمیکنم.چون به نظرم بعضی وقتها گذشت و فداکاری،نه تنها جایی نداره،بلکه شکل احمقانه ای به موضوع و خوده شخص میده!خب وقتی من عقیده ای به همچین رفتاری ندارم و انجامشمم ندادم،چرا باید به خاطر چهار تا تعریف و تمجید بیام و دروغ بنویسم؟حدود یکسال و نیمه که دارم مینویسم و تا الان باید تا این اندازه منو شناخته باشید که من اهل تظاهر و ظاهرسازی نیستم.من خودمم!

تازه من از اولشم همچین عروسی نبودم که با خانواده شوهرم خیلی صمیمی باشم و دور مادر و پدر شوهر بگردم!من از اولشم فاصله ام رو حفظ میکردم.حتی تو دوران نامزدی با اینکه تو یه شهر بودیم،ولی من هفته ای یه بار یا ده روز یه بار بیشتر نمیرفتم خونه شون.در صورتی که شوهری هفته ای پنج شش شب خونه ما میومد!از اولشم زیاد ازین بابت ازم شکایت داشتن،ولی من فکر میکردم کارم درسته و ادامه اش میدادم.هنوزم به نظرم کارم درسته.اتفاقا بعداز من یه عروس دیگه هم گرفتن که به طرز وحشتناکی باهم صمیمی بودن!یعنی واقعا مثل یه خانواده بودن.بعدش اینجوری شد که عروسه خودشون و کل فک و فامیلشونو همچین شست و پهن کرد رو رخت که دیگه جرات ندارن بدون اجازه اون به پسرشون زنگ بزنن!!!!حالا مدام همه جا پیش فامیلاشون میشینن و میگن،درسته مهناز از اولشم خیلی ما رو تحویل نمیگرفت،ولی هیچوقتم بهمون کوچکترین بی احترامی نکرد!

حالا اینجا یه عده شدن کاسه داغتر از آش.

علت اینکه کامنتها رو تایید نمیکنمم همینه که نمیخوام به دوستام بی احترامی بکنم.چندتا از دوستای خوبم که اتفاقا کامنتشونم عمومیه و میشه جواب داد و تایید کرد و مشکلی هم ندارن،اندازه یه صفحه برام نصیحت نوشتن و منو از عاقبت کارهام ترسوندن و اینکه سالهای بعد که ساشا زن بگیره،همین رفتارو بهم برمیگردونه و ازین حرفها!میدونستم اگه بخوام جوابشونو بدم،ممکنه بهشون بر بخوره.واسه همین بدون اینکه اسمی از کسی بیارم،کلی اینجا توضیح دادم که هم حرفهامو زده باشم هم کسی ناراحت نشه!بعدم اگه من اینقدر تو تربیت ساشا سهل انگار باشم و وقتی که زن گرفت،باهاش رفتارهایی رو بکنم که خانواده شوهرم با ما کردن،مطمئن باشید صد در صد منتظر رفتارهایی هزار برابر بدتر ازین خواهم بود!چون اون نتیجه رفتار اشتباهم با پسرم و عروسمه،نه نتیجه رفتار صد سال پیشم با پدر شوهرم!!!!!

جالبه که همه مون تو حرف زدن که میشه میگیم،همدیگه رو قضاوت نکنیم و ازین حرفها.ولی تا کوچکترین چیزی راجع به زندگی کسی میشنویم،بدون اینکه از پیشینه اون اتفاق و شرایط طرف خبر داشته باشیم؛به راحتی در باره اش قضاوت میکنیم و تازه حکمم صادر میکنیم!

حرفهایی داشتم که میخواستم تو پست جدید براتون بنویسم،ولی با خوندن کامنتها اینقدر اعصابم خورد شد که گفتم بهتره به جاش اینا رو بگم.

من تو دنیای واقعی هم همینطورم.یعنی نمیتونم دلخوریم رو پنهون کنم.واسه همین اگه از دست کسی ناراحت باشم،حتما بهش میگم که یا ارتباطم باهاش قطع میشه،یا سو تفاهم برطرف میشه و مشکلمون حل میشه.در هرحال هیچوقت نمیتونم تو خودم بریزم و تو شک و دو دلی باشم.خودم تکلیف خودمو معلوم میکنم!

میدونم پست تلخ و سردی بود،ولی باید اینا رو میگفتم.باید میگفتم که دلخورم....

خودتون میدونید که طرف صحبتم تو این پست همه تون نبودید.حساب همه تون پیش من جداست.اونایی که طرف صحبتم بودن،خودشون میدونن و حتما جوابشونم گرفتن!

شاید سخت باشه،ولی حداقل سعی کنیم،نه فقط تو حرف،بلکه تو عمل هم همدیگه رو قضاوت نکنیم!

بای

دوستای عزیزم در مورد ادد شدن تو اینستا؛لطفا یه کم درکم کنید.کسایی که تو وبلاگ هیچوقت اسمی ازشون نبوده.منظورم اینه که جزو کامنت گذارای همیشگیم نبودن که بشناسمشون و تو اینستا هم یه پیج خالی دارن رو خب من چه جوری میتونم اعتماد کنم؟نمیخوام خدای نکرده بهتون تهمت بزنم یا برنجونمتون،ولی واقعا نمیخوام محیط امنم رو به خاطر رودربایسی و با شک و تردید،به کام خودم و دوستام تلخ کنم.

پس اگه میخواید تو اینستا ادد بشید،یا باید یه پیج فعال تو اینستا داشته باشی.منظورم از پیج فعال چهارتا عکس گل و بلبل نیستش،خودتون میدونید دیگه.که در اونصورت بهم دایرکت بدید یا اینجا خودتونو اسم پیجتونو معرفی کنید تا اکسپت کنم،یا اینکه اگه جزو خواننده ها و همراههای همیشگیم هستید،اسم وبلاگیتونو بگید تا بشناسم،در اونصورت دیگه پیچ اینستاتون مهم نیس چه جوری باشه.همینقدر که میشناسمتون کافیه و اسم پیجتون رو که بهم بگید،اددتون میکنم.

ممنون که درکم میکنید.