روز بد و پر از استرس!

سلام 

خوبید؟خداروشکر هوا یه کمی گرمتر شد.خییییییلی سرد بود!نمیدونم چرا اینقدر سرمایی شدم جدیدا!

خب بریم سراغ گزارش روزمره گیها!

پنجشنبه غروب شوهری اومد و رفتیم بیرون.دور زدیم و شوهری ساعتشو داد باتری انداختن و بعدم خرید مرید کردیم و اومدیم خونه.خواهرم زنگ زد که ما شب خونه مادرشوهرمیم.تولد پدرشوهرمه.آخرشب میایم خونه شما که فردام باشیم.گفتم خیلیم عالی!

اومدیم خونه و خریدا رو جابه جا کردم و شام نیمرو خوردیم به پیشنهاد ساشا!بعدم نشستیم یه فیلمی شوهری گذاشت دیدیم که من زیاد دوس نداشتم.اصلا فیلمایی که خیلی زیاد تخیلی هستن رو دوس ندارم.

ساعت یازده خواهرم زنگ زد که نی نی مریض شده!گفت تو مهمونی کلی بالا آورد!گفتش حالا داریم میریم داروخونه براش دارو بگیریم.نمیدونم بتونیم بیایم یا نه.گفتم اشکال نداره.بچه مهمتره.ببینید اون چطوره.گفت پس بهت خبر میدم.اگه بهتر بود میایم.

ساعت دوازده اومدن و نی نی سرحال نبود.البته ساشا رو که دید باهاش بازی میکرد و میخندید.خواهرم خوابوندش و خودمونم ساعت دو دو و نیم خوابیدیم.

البته فقط اسمش خوابیدن بود چون اصلا نشد بخوابیم.بچه ده بار بیدار شد .تب میکرد و دارو میدادیم.دیگه ساعت پنج گرفتمش و به خواهرم گفتم تو یه کم بخواب،من میخوابونمش.تا ساعت شیش بامن بیدار بود و بازی میکرد.تبم نکرد خداروشکر.بعدش خوابید تا نه!

شوهری بیدار شد رفت نون خرید و صبحونه رو آماده کردم.سرم سنگین بود چون کل شب رو دو ساعتم نخوابیدم.اونم نصفه نصفه!

خواهرم اینام بیدار شدن و صبحونه خوردیم.بچه ولی فقط یه کم آبمیوه خورد.هیچی دیگه نخورد.باز تب کرد و خواهرم گفت اینجوری نمیشه،ببریمش دکتر!بعدم ازونطرف میریم خونه.چون اینجوریه،لجباز میشه و تو خونه خودمون راحت تر میخوابه.گفتم آره بهتره.حالا یه دفعه دیگه که خوب بود میاید.خلاصه طفلیا رفتن و منم یه کم جمع و جور کردم و اومدم رو تخت دراز کشیدم و یه ساعت خوابیدم.

بعدش پاشدم برنج گذاشتم و ماهی سرخ کردم و ناهار خوردیم .ظرفها رو شستم و یه دستی به آشپزخونه کشیدم و باز ولو شدم!شوهری هم خوابید.منم میخواستم دو سه ساعتی بخوابم که داداشم پی ام داد و دیگه نشستیم به چت کردن و خوابم پرید!!!

غروب خواستم بخوابم که شوهری بیدار شد و گفت بیا فینال کشتی داره!دیدم الانم بخوام بخوابم بی موقع است.بنابراین نخوابیدم و رفتم نشیمن با شوهری و ساشا کشتی دیدیم که ایران قهرمان شد.در حین بازیام قهوه درس کردم با کیک خوردیم.بعدش شوهری رفت بیرون و منم یادم نیس شام چی درس کردم!اومد و خوردیم و من دیگه گیج خواب بودم!خیلی بده آدم شب بد بخوابه!کل روزش خراب میشه!

شنبه صبح پاشدم شیر گرم کردم با خرما خوردم و واسه ساشا هم صبحونه حاضر کردم.در تراسو باز کردم و دیدم،اااااا برفه که!اول خواستم نرم باشگاه تو این هوا،ولی بعد گفتم با ماشین میرم!حاضر که میشدم،برق قطع شد!!!خب در پارکینگ ریموت داره و برق نباشه باز نمیشه!!!گفتم ولش کن امروز اصلا روز ورزش نیست،ولی گفتم حالا یه کم منتظر بمونم اگه اومد میرم!یه کم بعد برق اومد و من تند تند حاضر شدم و رفتم باشگاه.

تمرینامو انجام دادم و موقع اومدن دیدم ده تا میس کال رو گوشیم افتاده از مدیر ساختمون و شوهری!!!یخ کردم!مغزم قفل کرده بود!به خودم نیومده بودم که مدیر ساختمونمون زنگ زد و گفت کجایی؟بیا ساشا تو اتاقتون گیر کرده.در قفل شده و نمیتونه بیاد بیرون!هلاک شد اینقدر جیغ زد و گریه کرد!

نفهمیدم چطوری لباس پوشیدم و زدم بیرون.تو راه بودم که شوهری هم زنگ زد.ظاهرا مدیدمون که منو پیدا نمیکنه،به اون زنگ میزنه!

از پله ها تا برسم به خونه،پنج بار زمین خوردم!انگار هرچی میرفتم تموم نمیشد!همه اش میترسیدم چیزی شده باشه و بهم نگفته باشن.رفتم تو و دیدم در اتاق خوابمون بسته است!ساشا رو صدا کردم،جواب که داد،تازه تونستم نفس بکشم!

انگار برق قطع شده بود و ساشا هم که از تاریکی میترسه،اومد تو اتاق خواب ما که خیلی نورگیره و همیشه روشنه.بعدش درو بسته.بعد که برق اومد و خواست بره بیرون،پادری لای در گیر کرده بود و در باز نمیشد!!اینم یهو وحشت میکنه و فکر میکنه گیر افتاده و باید همیشه اونجا تنهایی باشه!پنجره رو باز میکنه و سر و صدا میکنه تا همسایه ها صداشو میشنون!

اینقدر درو هل دادم و از هر طرف بهش ضربه زدم و اون پادری لعنتی رو اینور اونور کشوندم که بالاخره باز شد!ساشا طفلک تمام صورت و چشماش قرمز بود بس که گریه کرده بود!بغلش کردم و تازه بغضم ترکید!خدا نصیب هیچکی نکنه اینجور ترسها رو!شوهری زنگ زد،نمیتونستم حرف بزنم.فقط گوشی رو دادم به ساشا تا باهاش حرف بزنه و خیالش راحت بشه.نمیدونم یک ساعت،دو ساعت تو همون حال بودم و بغلش کرده بودم و گریه میکردم و میبوسیدمش!هی میگفتم منو ببخش مامان.تقصیر من بود.اونم میگفت،تو رو خدا گریه نکن.ببین من اومدم بیرون!اصلنم تقصیر تو نبود.تقصیر اون پادری بود که نمیذاشت در باز بشه!!!نمیدونم چند صدبار خداروشکر کردم که اتفاق بدتری نیفتاد و بچه ام سالمه!خیلی حالم بد بود.اصلا حتی یک لحظه اش رو هم نمیتونم توصیف کنم.نمیتونم بگم وقتی مدیرمون گفت بیا خونه،چه فکرایی از ذهنم گذشت!نمیدونم چه جوری با اون سرعت وحشتناک سالم رسیدم خونه!نمیدونم با اون ضربان قلب عجیب که انگار داشت قلبم از جاش کنده میشد،چطوری سکته نکردم!تازه بعداز اون یکی دو ساعت،دیدم تمام پوست روی انگشتام کنده شده و دستام پر از زخم و خونه!انگار اون موقع که از زیر در داشتم پادری رو اینور اونور میکشیدم،پوستاش کنده شده بود و جالب بود که اصلا متوجه نشدم.هیچ درد و سوزشی هم حس نمیکردم.زخم که خوبه،اون لحظه اگه دستمم قطع میشد،برام مهم نبود.فقط میخواستم پسرمو بیارم بیرون.اتاق خواب ما یه پنجره داره که هزار بار به شوهری گفتم براش حفاظ بذاره و پشت گوش انداخته!البته من تخت رو نزدیک گذاشتم و نصفه باز میشه.ولی وقتی فکرشو میکنم که ساشا از پتجره خم شده بود و داشتش داد و بیداد میکرد،میتونست چه اتفاق وحشتناکی بیفته،میخوام بمیرم!

فکر که میکنم،میبینم از صبح هزارتا نشونه بود که نباید برم باشگاه.من به نشونه هایی که خدا سر راهمون قرار میده و به دلمون میندازه خیلی اعتقاد دارم.ولی متاسفانه بیشتر وقتها چشمامونو میبندیم و ازشون میگذریم!اتفاقا همون صبحم به خودم گفتم انگار قرار نیست امروز برم باشگاه،بهتره نرم و برم پیش ساشا بخوابم،ولی باز به خودم گفتم،بسه دیگه،آدم که اینقدر خرافاتی نمیشه!یه قطعی برق بود که درس شد!!!

خداروشکر.....

خداروشکر....

خداروشکر...

خدا الهی همه بچه ها رو واسه پدر و مادراشون حفظ کنه.

مدیر ساختمونمون زنگ زد و حالمون رو پرسید.حالم بد بود و نتونستم زیاد باهاش حرف بزنم.ناهار درس کردم و به ساشا دادم و بردمش مدرسه و اومدم خونه.

شوهری زنگ زد و گفت باز تو،تو موقعیتی بودی که میتونستی زود خودتو برسونی،نمیدونی من چه حالی داشتم!از طرفی از اینجا هیچ کاری از دستم برنمیومد،ازونطرفم تو گوشیتو جواب نمیدادی!حق داشت!یه کم حرف زدیم و قطع کردیم.

یه لیوان قهوه تلخ خوردم.داداش کوچیکه زنگ زد.خدا بخواد واسه عید میاد.دلم براش یه ذره شده.نزدیک دو ساعت و نیم حرف زدیم.ما معمولا زیاد حرف واسه گفتن داریم.

غروب رفتم دنبال ساشا.آوردمش و اومدیم خونه.رفتم جلو در مدیر ساختمون که ازش تشکر کنم،ولی خونه نبود.

نیم ساعت بعد شوهری اومد.کلی ساشا رو بغل کرد و باهاش حرف زد.چایی خوردیم و گفتش بریم بیرون.یه دستبند سفارش داده بود واسه خودش که قرار بود اون روز حاضر باشه.گفتم بیرون خیلی سرده،منم اصلا حوصله ندارم.گفت زود میایم.من تنهایی حالشو ندارم برم.ساشا رو که هرکاری کردیم نیومد!گفت من سرم درد میکنه.بس که گریه کرده بود بچه ام!

خلاصه دوتایی رفتیم و من باز تو ماشین گریه ام گرفت.شوهری دلداریم داد و گفت دیگه گذشته.خداروشکر کنیم که چیزی نشده!من از فکر اون لحظاتی که ساشا ترسیده و نگران بوده است که ناراحتم!لحظاتی که من باید کنارش میبودم تا بهش اطمینان و آرامش بدم!

رفتیم دستیندشو گرفت و خیلیم شیک بود.بعدم اومدیم خونه.شوهری گفت خودم شامو درس میکنم،تو دست نزن.منم نشستم پیش ساشا به نقاشی کشیدن.شوهری واسه شام ساندویچ بندری درس کرد.من یه کم خوردم و اونام خوردن.اومدم تو اتاق.چمدون خاطراتمو باز کردم و یه کم مرور کردم.نمیدونم چرا دلم میخواست خاطراتمو ببینم!چندتام عکس ازشون گرفتم و گذاشتم تو اینستا.بعدش زیاد بیدار نبودیم و هرسه تایی خوابیدیم.البته ساشا زودتر خوابید و من و شوهری هم دراز کشیدیم و شوهری یه سری موزیک جدید ریخته بود تو گوشیش،گذاشت،گوش کردیم و بعدم خوابیدیم.

یکشنبه صبح یه لیوان شیر خوردم و صبحونه ساشا رو حاضر کردم.بیدار شد.بهش گفتم عزیزم،حتی دسشویی هم که میری،وقتی تنهایی،درو نبند.در هیچ اتاقی رو وقتی تو خونه تنهایی نبند.بعدم هر مشکلی بود یا کاری داشتی،بهم زنگ بزن.گفت نگران نباش مامان جون.مگه من بچه ام؟!!!

رفتم باشگاه و هر نیم ساعتم بهش زنگ میزدم،تا بالاخره صداش دراومد که چقدر زنگ میزنی،دارم مشق مینویسم!!

اومدم خونه و دوش گرفتم و ناهار بیج بیج درس کردم با پلو خوردیم.یه کیک شکلاتی هم درس کردم و سرو که شد گذاشتم تو ظرف و روش سلفون پیچیدم که به عنوان تشکر ببرم واسه مدیر ساختمون.آخه وقتی فهمیده بود سر و صدا مال خونه ماست،رفته بود خونه همسایه طبقه پایینیمون و از پنجره اونا با ساشا حرف زده بود و آرومش کرده بود.بهش اطمینان داده بود که من تو راهم و دارم میام.تا وقتی برسم هم،همونجا بود و باهاش حرف میزد.همین بهترینکار بوده.چون تو اون موقعیت بچه ترسیده بود.بچه است دیگه،فکر کرده بود واسه همیشه اونجا گیر افتاده!بهم میگفت،اگه یه کم دیرتر میومدی،من از گشنگی و تشنگی هلاک میشدم!!!!حالا ساعت نه صبحونه خورده بود و اون موقع ساعت ده بوده!چون بچه ها اتفاقی که میفته رو تعمیم میدن به تمام آینده و فکر میکنن تا ابد اون اتفاق باقی می مونه!واسه همین وحشت کرده بود.ضمن اینکه از تاریکی خیلی میترسه!

خلاصه رفتیم جلو درشون و اونم کلی ساشا رو بوسش کرد و منم ازشون تشکر کردم و کیکو دادم بهش و خیلی خوشحال شد و تشکر کرد.بعدم رفتیم مدرسه و ساشا رو گذاشتم و اومدم خونه.ناهار خوردم و رفتم اتاق ساشا رو مرتب کردم که انگار بمب افتاده بود وسطش!هرچی هم مرتب کنی،بازم چند روز بعد برمیگرده به همون حالت!بازم دوتا کیسه زباله اسباب بازی از اتاقش جمع کردم که بدم بیرون.یه کیسه هم لباس جمع کردم!من نمیدونم چرا هرچی جمع میکنم و میدم بیرون،بازم کم نمیشه!!!

تا غروب تو اتاقش بودم و داشتم جمع و جور میکردم.بعدش حاضر شدم و رفتم ساشا رو اوردم خونه.

واسه شام ماکارونی درس کردم.شوهری اومد شام خوردیم و ساشا خوابید.یه کم حرف زدیم راجع به موضوعی که طبق معمول به نتیجه نرسیدیم.چون تو اون مورد،نظرامون صد و هشتاد درجه باهم فرق میکنن!خلاصه بعدش گرفتیم خوابیدیم.

امروز صبح ساعت هفت بیدار شدم.طبق معمول این چند روز ،شیر گرم و خرما خشک خوردم و صبحونه ساشا رو هم حاضر کردم و رفتم باشگاه.تمرینامو انجام دادم و اومدم خونه.دوش گرفتم و اومدم بیرون.ساشا تمرین ریاضی داشت،باهاش کار کردم و ناهار استامبولی گذاشتم.سه تا نقاشی هم تو دفتر دیکته اش باید میکشیدم راجع به موضوعات مختلف که تا ساعت دوازده داشتم اونا رو میکشیدم.وسطاشم یه لیوان چای سبز خوردم.

بعدش ناهار ساشا رو دادم و بردمش مدرسه و اومدم خونه و گفتم بشینم براتون پست بذارم تا بیشتر ازین طولانی نشده!

راجع به پست قبلی،نگران نباشید،چون حالم کاملا خوبه و هیچ اتفاق جدیدی هم نیفتاده.

فقط ترجیح میدم که اون کاری که بهتون گفتم رو انجام بدم و ایشالله در اولین فرصت انجامش میدم.شما دوستای گلم که همیشه همراهم بودید که مسلمه بازم خواهید بود،پس جای نگرانی نیست.

لطفا لطفا لطفا در این مورد رمز و این داستانها کامنت نذارید چون با عرض شرمندگی تایید نمیکنم.

مواظب خودتون باشید.یادمون باشه،با ارزشترین و بیشترین سرمایه های دنیا هم با کمترین آسیب به عزیزامون برابری نمیکنن.پس قدر همو بدونیم و یادمون باشه که اتفاق و خطر و فاجعه،فقط واسه بقیه نیست و میتونه واسه خودمون و عزیزامونم اتفاق بیفته.

خدایا،همه مون رو از بلاها و اتفاقات بد مصون بدار.

خدایا عزیزامون دست خودت سپرده،مراقبشون باش.

خدایا هیچ پدر و مادری رو با بچه هاش امتحان نکن.

خدایا سایه همه پدر و مادرا رو بالا سر بچه هاشون حفظ کن و همه بچه ها رو هم واسه پدر و مادرشون نگه دار.

آمین یا رب العالمین